اثر روزه داری اسلامی بر کنترل و ضعیت متابولیک در افراد مبتلا به دیابت در ماه مبارک رمضان

سابقه و هدف: نظرات متفاوتی پیرامون اثر روزه داری در ماه مبارک رمضان در بیماران دیابتی نوع 2 وجود دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثر روزه داری اسلامی و هم چنین بررسی اثر روش پایش ساختار یافته قند خون بر کنترل متابولیک افراد مبتلا به دیابت انجام شده است.   مواد و روش ها: چهل بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 که تحت درمان داروی خوراکی بودند وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی به دو گروه بیست نفره تقسیم و از نظر سن و جنس هم سان سازی شدند. گروه الف قند خون خود را به روش ساختاریافته و گروه ب به روش معمول قند خون را پایش می کردند. از بیماران قبل و بعد از ماه مبارک رمضان آزمایش های تری گلیسرید، hdl ، ldl ، کلسترول تام و فروکتوزآمین به عمل آمد.   یافته ها: فروکتوزآمین در گروه الف از 55/53±363 به 25/73±29/400 (003/0 p< ) و در گروه ب از 89/61±52/388 به 7/68±10/411 (04/0 p< ) افزایش یافت. در هر دو گروه میزان تری گلیسرید، کلسترول تام، ldl افزایش و hdl کاهش نشان داد ولی تغییرات از نظر آماری معنادار نبودند. پایش ساختارمند قند خون تأثیری بر بهبود فاکتورهای متابولیک نداشت.   نتیجه گیری: طی ماه مبارک رمضان کاهش فعالیت بدنی افراد به دلیل نگرانی از افت قند خون و افزایش مصرف غذاهای پرکالری در هنگام افطار می تواند باعث افزایش قند خون شود و حتی پایش ساختارمند قند خون نیز منجر به کنترل بهتر نمی شود.